نکته نهم
یک حکمت از حکمتهای بیشمار روزه ماه مبارک رمضان که به وضوح با شکستن ربوبیت موهوم و با شکستن نفس و نشان دادن عجز و ناتوانی او، عبودیت را میآموزد، و آن را مد نظر قرار میدهد، به شرح زیر است:
نفس نمیخواهد، پروردگار خود را بشناسد، و همچون فرعون میخواهد، «خدایی» کند. و هر اندازه هم که مورد عذاب قرار گیرد، باز هم این حس در خون او جاریست. و تنها با گرسنگی میتوان آن خصلت را از خون او پاک کرد.
آری روزهی ماه مبارک رمضان با هدفگیری دقیق به جبههی فرعونگونه نفس ضربه وارد میکند، و آن را در هم میشکند، عجز و ضعف و فقرش را به او نشان داده، و به وی میفهماند، که عبد است.
در احادیث نقل شده است، حضرت حق به نفس فرمودند:
«من که هستم و تو که هستی؟»
و نفس گفت:
«من منم و تو تویی.»
و خداوند نیز عذابش داد، و به جهنم انداختش. و دوباره از او سؤال فرمودند، و دوباره جواب داد:
«أنا أنا، اَنتَ اَنتَ»
و خداوند به عذابهای مختلفی رنجش داد، اما از انانیت خود دست نمیکشید.
سپس او را به گرسنگی عذاب داد، یعنی او را گرسنه گذاشت. و دوباره از او پرسید:
«مَن أنا وَ مَا اَنتَ»
و نفس پاسخ داد:
«اَنْتَ رَبِّى الرَّحِيمُ وَاَنَا عَبْدُكَ الْعَاجِزُ»
یعنی: «تو رب رحیم من هستی، و من بندهی عاجز تو.»
اَللّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ صَلاَةً تَكُونُ لَكَ رِضَاءً وَ لِحَقِّهِ اَدَاءً بِعَدَدِ ثَوَابِ قِرَائَةِ حُرُوفِ الْقُرْآنِ فِى شَهْرِ رَمَضَانَ وَ عَلَى آلِهِ وَ صَحْبِهِ وَ سَلِّمْ
سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ وَسَلاَمٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ آمِين