بیست و سه ساعت از شبانه روز را صرف حیات دنیوی

آفریدگارمان سرمایه زندگانی بیست و چهار ساعته شبانه روز را به ما احسان می‏کند تا به کمک آن هر چه برای حیات دنیوی و اخروی لازم است تأمین گردد. تصور کنید ما اگر بیست و سه ساعت از شبانه روز را صرف حیات دنیوی – که بسیار کوتاه است – کنیم و یک ساعت را که برای نمازهای واجب کافی‏ست صرف حیات اخروی – که بسیار طولانی‏ست – نکنیم چه اشتباه خلاف عقلی کرده‏ایم، که در آن صورت دچار فشارهای قلبی و روحی به عنوان مکافات آن خطا خواهیم شد و بر اثر چنین وضعی اخلاقمان را از دست می‏دهیم و عمر را با ناامیدی سپری کرده، و به این ترتیب به جای کسب تربیت، در جهت عکس آن حرکت می‏کنیم؛ فکرش را بکنید که با چنین وضعی تا چه حد ضرر خواهیم کرد.

 

سعيد نورسى